ΠΑΛΙ ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΣΤΙΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

 

ΠΑΛΙ ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΣΤΙΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

του Θέμη Κοτσιφάκη

πρώην προέδρου της ΟΛΜΕ

Για μια ακόμη χρονιά, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις από τον Υπουργό Παιδείας και τον πρωθυπουργό, οι δημόσιες δαπάνες για την παιδεία, όπως φαίνεται ξεκάθαρα από τον προϋπολογισμό του 2024 που κατέθεσε η κυβέρνηση στη Βουλή για ψήφιση,  παραμένουν καθηλωμένες.

Αυτό πρακτικά σημαίνει πως τα δημόσια σχολεία και τα πανεπιστήμια θα αντιμετωπίζουν όλο και περισσότερα λειτουργικά προβλήματα, το εκπαιδευτικό προσωπικό τους θα παραμένει αριθμητικά ελλιπές σε σχέση με τις εκπαιδευτικές ανάγκες της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης,  τα κενά καθ΄ όλη τη διάρκεια της χρονιάς θα ταλαιπωρούν γονείς και μαθητές/τριες.

Συγκεκριμένα, με βάση και την ανάλυση των στοιχείων του προϋπολογισμού, φαίνεται καθαρά η στασιμότητα στις δαπάνες του Υπουργείου Παιδείας. Η μικρή αύξηση που αριθμητικά υπάρχει στο σύνολο των δαπανών και στον τακτικό προϋπολογισμό, δεν είναι ικανή να αντισταθμιστεί, από τα γενικά αριθμητικά δεδομένα του προϋπολογισμού, δηλαδή το σύνολο των κρατικών δαπανών, αλλά και του ΑΕΠ.

Έτσι οι δαπάνες για το Υπουργείο Παιδείας παραμένουν ως ποσοστό στάσιμες, στο 8,8% του συνόλου των κρατικών δαπανών. Ας υπενθυμίζουμε ότι το 1965,το αίτημα των φοιτητών ήταν να δοθεί το 15% των κρατικών δαπανών για την παιδεία. Σχεδόν 60 χρόνια μετά βρισκόμαστε στα ίδια….

 

Αν συγκρίνουμε τις δημόσιες δαπάνες παιδείας με το ΑΕΠ, που είναι και ο διεθνής δείκτης σύγκρισης, θα διαπιστώνουμε ότι αυτές παραμένουν στο 2,8% του ΑΕΠ, καταγράφοντας μάλιστα και μια μικρή πτώση (-0,1) από το περσινό ποσοστό (2,9%). Να υπενθυμίσουμε επίσης ότι ο μέσος Ευρωπαϊκός δείκτης στις δαπάνες αυτές κυμαίνεται από 5-5,5% τα τελευταία χρόνια. Ο δικός μας «πάτος των αρίστων» είναι εξασφαλισμένος στην Ευρώπη.

 

Αυτό που αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη έκπληξη, είναι η μείωση δαπανών που σχεδιάζεται να απορροφήσουν στο Υπουργείο Παιδείας από τα ευρωπαϊκά κονδύλια αθροιστικά, δηλ. από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, το ΠΔΕ (εκεί συμπεριλαμβάνεται και το ΕΣΠΑ) και από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (ΤΑΑ). Χάνεται έτσι μια μεγάλη ευκαιρία, μέσω αυτών των κονδυλίων να ενισχυθούν σημαντικά οι δημόσιες εκπαιδευτικές δομές.

Αλλά ποιος νοιάζεται γι’ αυτό; Η κυβέρνηση βιάζεται να νομοθετήσει την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ και να μεταρρυθμίσει τα σχολικά προγράμματα με την λογική της αγοράς. Το κέρδος παντού. Η δημόσια εκπαίδευση είναι στο στόχαστρο.

 

Αθήνα,30/11/23