ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
Κύριε Διευθυντά,
Σε σχόλιό του με τίτλο «Προς ένα γραμματέα», που δημοσιεύτηκε στο φύλλο της εφημερίδας σας (25/10/11), ο αρθρογράφος κ. Π. Θεοδωρίδης αναφέρεται απαξιωτικά στο πρόσωπό μου με ατεκμηρίωτους ισχυρισμούς για την προσωπική μου στάση ζωής ως εκπαιδευτικού και πολίτη, αλλά και ως Γενικού Γραμματέα της ΟΛΜΕ.
Δεν θα ασχοληθώ με τα όσα μου καταλογίζει, τα οποία είναι ενδεικτικά απαξιωτικής και μεροληπτικής στάσης που δεν αρμόζει σε ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης. Θα περιοριστώ μόνο στα παρακάτω σημεία, για την ενημέρωση των αναγνωστών σας.
1) Οι αποφάσεις των συνδικαλιστικών οργάνων είναι συλλογικές. Η συγκεκριμένη απόφαση, μάλιστα, να συμμετάσχουν στην παρέλαση οι εκπαιδευτικοί με μαύρα περιβραχιόνια, όχι μόνο έγινε αποδεκτή από την πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, αλλά εκφράζει και τη συντριπτική πλειονότητα των εκπαιδευτικών, που νιώθουν να συνθλίβονται από τις μυλόπετρες της ακολουθούμενης πολιτικής. Είναι εκ του πονηρού, λοιπόν, η επιλεκτική στοχοποίησή μου από τον κ. Θεοδωρίδη.
2) Είναι νόμιμη και καλόδεχτη κάθε τεκμηριωμένη και καλοπροαίρετη κριτική για τις αποφάσεις άλλοτε επιτυχημένες, άλλοτε λαθεμένες, που λαμβάνονται σε μια ιστορική ομοσπονδία όπως η ΟΛΜΕ. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να μας προσάψει την κατηγορία ότι είμαστε εμείς αυτοί που συναγελάζονται με τη εξουσία και ελκύονται από τον κρατικό κορβανά.
3) Τέλος, επειδή στο δημοσίευμα γίνονται νύξεις σχετικά με την παιδαγωγική μου επάρκεια, ο σχολιογράφος σας όφειλε να γνωρίζει πως οι εκπαιδευτικοί που διοριζόμαστε στη δευτεροβάθμια τεχνική εκπαίδευση έχουμε από το νόμο τα αναγκαία προσόντα διορισμού (ν.1566/85), και συγκεκριμένα παιδαγωγική κατάρτιση ενός χρόνου στη ΣΕΛΕΤΕ (σήμερα ΑΣΠΑΙΤΕ). Όταν δε αναφέρεται σε προσωπικό επίπεδο και διαγράφει με μια μονοκονδυλιά την παιδαγωγική μου κατάρτιση, θα όφειλε τουλάχιστον να επιβεβαιώσει την ακρίβεια των ισχυρισμών του.
Υ.Γ. Επειδή αντιλαμβάνομαι την αγωνία του κ. Θεοδωρίδη σχετικά με τα καλλιτεχνικά μου ενδιαφέροντα, τον πληροφορώ πως έχω δει τη «Νύχτα του Σαν Λορέντζο» των αδελφών Ταβιάνι και μαζί με χιλιάδες άλλους εκπαιδευτικούς έχουμε επανειλημμένα θυσιάσει τον ελεύθερο χρόνο μας για να δούμε ταινίες, θεατρικά έργα ή εκθέσεις με τους μαθητές μας ακόμα και εκτός χρόνου εργασίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου