Γιάννης Μαρκόπουλος - Χαλάσματα (ανέκδοτο) 1974

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: ένας συνθέτης που με συντρόφευε για πάρα πολλά χρόνια με τις μουσικές και τα έργα του. Ιδίως τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Το τραγούδι αυτό ΧΑΛΑΣΜΑΤΑ (1974) το βρήκα ξαφνικά και τυχαία τώρα  στο διαδίκτυο και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Δυστυχώς ακόμα είναι επίκαιρο....


Χαλάσματα,τελειωμένα χαλάσματα
Ναγκασάκι, Βιετνάμ, Σομαλία
δυο σκυλιά που γαβγίζουν στη πόρτα του πεταλωτή, του γεροδάσκαλου
στη πόρτα του πνεύματος

χαλάσματα, τελειωμένα χαλάσματα
άσε ρε φίλε τις κουβέντες
τις ξέρω τις ειδήσεις
είναι ωραίες καλές,

χαλάσματα τελειωμένα χαλάσματα
ένα μαχαίρι μπηγμένο στη πόρτα της Ελλάδας
ένα ντουφέκι στη πλάτη της
και ο λαός προδομένος από πουλημένους άρχοντες

χαλάσματα, τελειωμένα χαλάσματα
μαύρο αίμα, κόκκινο, κίτρινο
άσε ρε φίλε τις κουβέντες
μη χτυπάς καμπάνες
άκουσε δω τους παιχνιδιάρηδες
μη χτυπάς καμπάνες τώρα
άσε να σηκωθουνε τα πληγωμένα χεράκια
μέσα από τα στούντιο να σου πω το τραγούδι σου το αγαπημένο

χαλάσματα, τελειωμένα χαλάσματα
βρόμικα σύνορα
βρόμικες κουβέντες
μα τα ξέρω πια τα ξέρεις και συ
άσε ρε φίλε τις κουβέντες
η Ρηνούλα με τα φτερά
διώχνει σαλταδόρους
η Ρηνούλα στα χέρια του εργάτη
βγαίνει απ τα χαλάσματα
τελευταία ελπίδα
η Ρηνούλα το μικρό κορίτσι των παιδιών μας