Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2018

ΘΕΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

ΘΕΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Είναι γεγονός πως οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και των πολιτικών των μνημονίων που εφαρμόστηκαν στη χώρα μας από το 2010,  έπληξαν βαριά το κοινωνικό κράτος και ιδιαίτερα τον τομέα της δημόσιας εκπαίδευσης. Το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα ήταν ήδη από τις προηγούμενες δεκαετίες υποχρηματοδοτούμενο, τόσο σε σύγκριση με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές πολιτικές όσο και σε σχέση με τις εκπαιδευτικές ανάγκες της νεολαίας στη χώρα μας.
Κατά τη χρονική περίοδο 2009 - 2015, που η χώρα εντάχθηκε στα μνημόνια και κυβερνήθηκε από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, οι δαπάνες για την δημόσια  εκπαίδευση, όπως αυτές καταγράφονται στους προϋπολογισμούς του Υπουργείου Παιδείας, μειώθηκαν δραματικά κατά 2,5 δις €, ή κατά 34%. Αυτή η μείωση  έφερε σαν αποτέλεσμα τις καταργήσεις - συγχωνεύσεις πάνω από 2.000 σχολείων, τη μεγάλη μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών με τις διαθεσιμότητες και τους μηδενικούς διορισμούς, τη μείωση των χρηματοδοτήσεων των σχολικών επιτροπών πάνω από 50%, την ακύρωση επιμορφωτικών διαδικασιών, την αύξηση ωραρίου εκπαιδευτικών κ.ά.
Όμως τι έγινε στην περίοδο μετά το 2015, όταν συντελέστηκε η πολιτική αλλαγή; Για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ η εκπαίδευση είναι ένας πολύ σημαντικός πυλώνας του κοινωνικού κράτους.
Έτσι από το 2016, με τον πρώτο προϋπολογισμό από κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, σταμάτησε η κατρακύλα των δαπανών εκπαίδευσης. Τα επόμενα έτη, 2017,  2018 και   2019 οι προϋπολογισμοί δαπανών του Υπ. Παιδείας αυξάνονται, με σταθερά βήματα κάθε χρονιά. Έτσι αν συγκρίνουμε τις δαπάνες του ΥΠΠΕΘ από τους προϋπολογισμούς 2019 και 2015 θα διαπιστώσουμε μια αύξηση της τάξης του 12,1%. Αυτό εκφράστηκε και με το διπλασιασμό προσλήψεων  αναπληρωτών εκπαιδευτικών, προκειμένου να καλυφθούν προσωρινά οι εκπαιδευτικές ανάγκες. Τα επόμενα χρόνια δε, με τους 15.000 μόνιμους διορισμούς και την καθιέρωση της αναλογίας 1:1 (πρόσληψη/αποχώρηση), θα καλυφθούν  σταδιακά οι ανάγκες αυτές με μόνιμο προσωπικό, γεγονός που θα λειτουργήσει θετικά στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι η κυβέρνηση  ΝΔ - ΠΑΣΟΚ το 2014 είχε προγραμματίσει, μέσω του μεσοπρόθεσμου προγράμματος 2014-2018 (ν.4263/14)  τη συνέχιση της μείωσης των δαπανών εκπαίδευσης. Με αυτή τη νομοθετική πρόβλεψη, το 2018 είχε προϋπολογιστεί να δοθούν στο ΥΠΠΕΘ 4,3 δις €, έναντι των 5,5 δις € που προβλέπει ο προϋπολογισμός του 2019 της σημερινής κυβέρνησης. Δηλ. αν δεν είχε πραγματοποιηθεί η πολιτική αλλαγή του 2015, οι δαπάνες του ΥΠΠΕΘ θα ήταν μειωμένες κατά 1,2 δις €, δηλ. λιγότερες κατά 28,3% από όσα προβλέπονται για το 2019. Η  αναλογία των δαπανών αυτών επί του ΑΕΠ, αντί να είναι στο 2,9 % όπως είναι στον νέο προϋπολογισμό, θα ήταν μόλις στο 2%.
Οι επιπτώσεις από αυτή την πολιτική θα είχαν πλήξει ανεπανόρθωτα το δημόσιο σχολείο και πανεπιστήμιο και θα έκαναν την εμφάνισή τους με ακόμα δραματικότερο τρόπο, σε όλες τις διαστάσεις της καθημερινότητας στην εκπαιδευτική διαδικασία. Οι πολίτες ας κάνουν τις συγκρίσεις τους.

Αθήνα, 13/12/18
Θέμης Κοτσιφάκης
Εκπαιδευτικός
Συντονιστής τμήματος Παιδείας ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ

ΔΑΠΑΝΕΣ ΥΠΠΕΘ
2009
2015
ΔΙΑΦΟΡΑ 2015-2009
7.480.000.000
4.931.000.000
-2.549.000.000
-34,1%
2015
2019
ΔΙΑΦΟΡΑ 2019-2015
4.931.000.000
5.527.000.000
596.000.000
12,1%
2018
(ΝΔ-ΠΑΣΟΚ)
2019
 (ΣΥΡΙΖΑ)
ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΣΟΠΡ.2018/ΠΡΟΫΠ.2019
4.308.000.000
5.527.000.000
1.219.000.000
28,3%







Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2018

ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ

Οι αλλαγές στο γενικό λύκειο είναι αναγκαίες προκειμένου να ανακτηθεί η εκπαιδευτική του αξία, να μην είναι απαξιωμένο στις συνειδήσεις μαθητών και γονιών, να μη λειτουργεί το πτυχίο του μόνο σαν αναγκαίο «χαρτί».
Τι θετικά έχουν οι εξαγγελίες του υπουργείου:
1.      Μειώνοντας τον εξεταστικό φόρτο σε όλο το λύκειο, προσανατολίζει το ενδιαφέρον στο περιεχόμενό τους. Βοηθά στο να σταματήσει η αποστήθιση και να αλλάξει η ρότα της διδασκαλίας σε όφελος της ανάπτυξης της διαδικασίας της μάθησης.
2.      Αναγνωρίζει την αναγκαιότητα των μαθητών να προετοιμάζονται για την τριτοβάθμια εκπαίδευση στη Γ΄ Λυκείου. Σήμερα όλοι κάναμε πως δεν καταλαβαίναμε. Ούτε τη γενική παιδεία οι μαθητές παρακολουθούσαν, ούτε καλή προετοιμασία για τις πανελλαδικές γίνονταν, με αποτέλεσμα την διόγκωση των φροντιστηρίων. Τα τέσσερα μαθήματα, οι πολλές ώρες διδασκαλίας, η έξτρα βοήθεια από τους εκπαιδευτικούς σε εξατομικευμένη βάση στο πλαίσιο των επιπλέον 3 ωρών, δίνουν λύσεις ΜΕΣΑ στο δημόσιο σχολείο.
3.      Η καθιέρωση διαδικασιών ενδυνάμωσης της αξιοπιστίας του απολυτηρίου με διαδικασίες συνεργασίας των εκπαιδευτικών στις ενδοσχολικές εξετάσεις, απαντά τόσο στην κριτική για χαριστικές βαθμολογίες όσο και στην αναγκαιότητα να μην απαξιώνεται το απολυτήριο. Θα υπολογίζεται αυτό σε ένα ποσοστό στην πρόσβαση, ούτως ώστε να μην κρίνεται αυτή από μια εξέταση. Η ενέργεια  αυτή δείχνει  εμπιστοσύνη στον εκπαιδευτικό και βοηθά στην ανάπτυξη συνεργασιών ανάμεσα στα σχολεία που πρέπει να αναπτυχθούν και σε όλη την εκπαιδευτική διαδικασία.
4.      Κάνει πραγματικότητα, περιορισμένη έστω, την «ελεύθερη πρόσβαση». Μια πολύ σημαντική τομή που λαμβάνει υπόψη της τις πραγματικές επιθυμίες των υποψηφίων. Η κριτική που γίνεται ότι θα μπαίνουν με διαφορετικά συστήματα στις ίδιες σχολές είναι έωλη, γιατί αυτό συνέβαινε πάντα.
5.      Διατηρείται το σύστημα πρόσβασης των αποφοίτων ΕΠΑΛ σε ΑΕΙ που πρόσφατα δημιουργήθηκε και τους έδωσε νέα πνοή, μαζί με το σύνολο των αλλαγών που έγινε σε αυτά. Έτσι απαντιέται επιτέλους η αναγκαιότητα και ενός άλλου εκπαιδευτικού δρόμου που θα είναι επιλογή των μαθητών και θα εξισορροπεί  τις διεξόδους τους.
Τέλος είναι αναγκαίο να προχωρήσουν αλλαγές στο περιεχόμενο σπουδών σε όλη τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αλλά και στις διδακτικές πρακτικές καθώς και  η ένταξη του Λυκείου στην υποχρεωτική εκπαίδευση.

Κοτσιφάκης Θέμης
Εκπαιδευτικός, πρώην πρόεδρος της ΟΛΜΕ

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2018

Ο ΤΑΞΙΚΟΣ ΦΡΑΓΜΟΣ ΤΗΣ ΒΑΣΗΣ ΤΟΥ 10, άρθρο εφημερίδα ΕΠΟΧΗ 2/9/18


Με την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής φοιτητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση άνοιξε πάλι για τα καλά η «παραδοσιακή» δημόσια συζήτηση που πραγματοποιείται τέτοια εποχή κάθε χρόνο για το εξεταστικό σύστημα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με δημόσια ανακοίνωσή του εξήγγειλε την επαναφορά του κατώτατου ορίου βαθμολογίας, με την οποία κάποιος θα γίνεται αποδεκτός σε ένα από τα ΑΕΙ ή ΤΕΙ της χώρας. Να θυμηθούμε ότι παλιότερα το 2005, η ΝΔ είχε νομοθετήσει τη «βάση του 10».
                  Έχουν παρατηρηθεί ότι τα αποτελέσματα και οι παρενέργειες του μέτρου της θεσμοθέτησης βαθμολογικής βάσης ήταν:
  • η αύξηση της «πελατείας» στα κάθε είδους φροντιστήρια, με αποτέλεσμα να καταστεί ακόμη πιο δυσβάσταχτο το οικονομικό βάρος των οικονομικά ασθενέστερων οικογενειών στην ελληνική κοινωνία∙
  • η προσφυγή νέων για φοίτηση σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, με αποτέλεσμα να  ενισχύεται η εξωτερική φοιτητική μετανάστευση, με όλα τα δυσάρεστα επακόλουθα, κοινωνικά, πολιτισμικά και οικονομικά∙
  • η προσφυγή στα ποικιλώνυμα ιδιωτικά «κολλέγια»∙
  • ο άμεσος κίνδυνος να οδηγηθούν σε κλείσιμο αρκετές σχολές, λόγω της βαθμολογικής ανεπάρκειας∙
  • η δημιουργία παραπέρα στρεβλώσεων στο ίδιο το εξεταστικό σύστημα (π.χ.  επιλογή πολύ εύκολων θεμάτων για να μειωθεί η κοινωνική αντίδραση ή μεταφορά θέσεων από κεντρικά ΑΕΙ - ΑΤΕΙ σε περιφερειακά).
                  Εντέλει, το μέτρο αυτό έχει ταξικά χαρακτηριστικά, ενισχύει τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση, αφού είναι βέβαιο ότι θα πλήξει τις ασθενέστερες τάξεις. Κινείται στην κατεύθυνση της μείωσης των δαπανών για την παιδεία, αφού οδηγεί σε κλείσιμο πολλές σχολές, και στην κατεύθυνση του περιορισμού των διεξόδων για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, παρά την αντίθετη, καθολική απαίτηση για τη διεύρυνσή της.
                  Είναι επίσης σημαντικό να επισημάνουμε ότι όλοι οι υποψήφιοι για να συμμετάσχουν στις πανελλαδικές εξετάσεις έχουν αποκτήσει απολυτήριο λυκείου, διασφαλίζοντας έτσι το απαραίτητο επίπεδο γνώσεων.
                  Έχουν δοκιμαστεί πολλές παραλλαγές στο εξεταστικό σύστημα από τις ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας πριν το 2015. Όλες απέτυχαν, γιατί δεν συνδυάζονται με ουσιαστικές αλλαγές σε όλη τη δομή του εκπαιδευτικού συστήματος και κυρίως του λυκείου, αλλά και σε δομές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
                  Το αίτημα όμως της διεύρυνσης της πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, η οποία δεν πρέπει να αποτελεί προνόμιο των λίγων, έρχεται από παλιά. Η πρόταση του κ. Μητσοτάκη θα δώσει παραπάνω «πελάτες» στις πάσης φύσης σχολές και κολλέγια ιδιωτικής εκπαίδευσης και κατάρτισης.
Στη δική μας αντίληψη για την εκπαίδευση επιβάλλεται να προχωρήσουμε σε αλλαγές στη δομή και στο περιεχόμενο της δημόσιας εκπαίδευσης αλλά και στις διδακτικές πρακτικές με έμφαση στο λύκειο αναγνωρίζοντας τη σημερινή  παθογένεια και την ακύρωση του ρόλου του. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του να στοχεύει στη διαμόρφωση των χαρακτηριστικών του δημοκρατικού αυριανού πολίτη.
Στο πλαίσιο αυτό, όπως τόνισε και η συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ (2017),  θα πρέπει να προωθηθούν τα παρακάτω μέτρα:

-          Αναβάθμιση του μορφωτικού ρόλου του λυκείου. Το λύκειο πρέπει να αποκτήσει, όσο είναι εφικτό, την αυτοτέλειά του και το απολυτήριο πρέπει να ανακτήσει το κύρος του. Στην κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να στραφούμε σε ενδοσχολικές τεχνικές και μεθόδους αξιολόγησης που θα συμβάλλουν σε αυτό.
-          Όσον αφορά την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στόχος είναι η ελεύθερη πρόσβαση με βάση το απολυτήριο λυκείου. Απαραίτητοι όροι είναι: η καθιέρωση διαδικασιών ενδυνάμωσης της αξιοπιστίας του απολυτηρίου, η ενίσχυση και αναβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης και των διεξόδων της, οι αλλαγές στον χάρτη των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και η αλλαγή στις αντιλήψεις της κοινωνίας. Μέχρι την καθιέρωση της ελεύθερης πρόσβασης, αυτή θα γίνεται με το σημερινό σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων μετά την αποφοίτηση από το λύκειο, με επιμέρους βελτιώσεις.
-          Ένταξη στην υποχρεωτική εκπαίδευση και των τριών χρόνων του Λυκείου με τη διατήρηση όλων των υφιστάμενων τύπων.

Κοτσιφάκης Θέμης
Εκπαιδευτικός





Δευτέρα 9 Ιουλίου 2018

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ….. (επειδή αρνούμαστε να ξεχάσουμε)


ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ…..       
(επειδή αρνούμαστε να ξεχάσουμε)

Στις 9 Ιουλίου του 2013, στις δέκα και μισή το πρωί, είχε οριστεί  η πρώτη συνεδρίαση του νέου ΔΣ της ΟΛΜΕ που προέκυψε μετά το 16ο συνέδριο του κλάδου, που είχε πραγματοποιηθεί πριν λίγες ημέρες (30/6 ως 3/7 του 2013).
Η πολιτική της κυβέρνησης και του υπουργείου παιδείας το τελευταίο διάστημα είχε προκαλέσει βαθιά ανησυχία σε όλα τα συνδικαλιστικά στελέχη, όπως και στο σύνολο του κλάδου μας. Ήδη είχαμε δεχτεί σοβαρά πλήγματα στις εργασιακές μας σχέσεις (αύξηση του ωραρίου, ένταση του αυταρχισμού, συνεχείς προσπάθειες επιβολής μιας αξιολόγηση – χειραγώγηση, υποχρεωτικές μετατάξεις κ.ά.). Οι κινητοποιήσεις ήταν διαρκείς τα τελευταία χρόνια. Η επιστράτευση των εκπαιδευτικών, την οποία είχε επιβάλει η κυβέρνηση τον περασμένο Μάιο, ίσχυε ακόμα. Μια νέα, ακόμα πιο σοβαρή απειλή διαφαινόταν στον ορίζοντα: οι επερχόμενες διαθεσιμότητες και απολύσεις στο δημόσιο τομέα, που δεν θα άφηναν αλώβητο και το χώρο της εκπαίδευσης.
Λίγα λεπτά της ώρας μόλις αφότου πραγματοποιήθηκε η εκλογή του νέου προέδρου στην ΟΛΜΕ και πριν ακόμη ολοκληρωθεί η συνεδρίαση του ΔΣ, έφτασε το απίστευτο μαντάτο. Διέρρευσε η είδηση ότι το Υπουργείο Παιδείας ετοιμάζει τροπολογία που επρόκειτο να καταθέσει σε ένα ακόμη μνημονιακό πολυνομοσχέδιο, που θα συζητούνταν εκείνες τις ημέρες στη Βουλή. Με την τροπολογία αυτή θα καταργούσαν 50 ειδικότητες καθηγητών και καθηγητριών της Τεχνικής-Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (Τ.Ε.Ε.), καταργώντας παράλληλα και τους αντίστοιχους τομείς και ειδικότητες που λειτουργούσαν στα ΕΠΑΛ και στις ΕΠΑΣ.
Την επόμενη ημέρα είχε προγραμματιστεί συνάντηση του τότε Υπουργού Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλου με το ΔΣ της ΟΛΜΕ. Η συνάντηση μετατράπηκε σε μια μεγάλη διαδήλωση έξω από το Υπουργείο Παιδείας, στο Μαρούσι. Θυμούμαι την απορία και την οργή των συναδέλφων μου εκπαιδευτικών. «Γιατί;» ήταν σαν να ρωτούσαν με τα μάτια τους, σε τι φταίξαμε και μας διώχνουν από την εκπαίδευση; Γιατί διαλύουν έτσι, αναίτια, κάποιες από τις πιο μαζικές και δημοφιλείς ειδικότητες της Τ.Ε.Ε.;
Η απάντηση πιθανόν να σχετίζεται με την παρουσία, μόλις πριν από λίγες ημέρες, του τότε Υπουργού Παιδείας στα εγκαίνια ενός μεγάλου ιδιωτικού ΙΕΚ στον Πειραιά με ιδιαίτερη δραστηριότητα σε αυτές τις ειδικότητες. Ή μπορεί να βρίσκεται στις υπογραφές του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και του Πρωθυπουργού και στις συμφωνίες με την τρόικα για την υλοποίηση του δεύτερου μνημονίου. Ή στις κατευθύνσεις της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ή σε όλα αυτά.
Θυμάμαι την οργή όλων μας, μπροστά στη δύναμη της οποίας λύγισαν τα κάγκελα της εισόδου του Υπουργείου. Θυμάμαι τους συναδέλφους που ξεχύθηκαν με θυμό στο προαύλιο του κτιρίου στο Μαρούσι. Για να πάρουμε την απάντηση από τις δυνάμεις καταστολής. Ακολούθησαν διαδηλώσεις, ρίψεις χημικών, αθρόες συλλήψεις,  εκδηλώσεις διαμαρτυρίες σε θέατρα, καταλήψεις σε υπουργικά γραφεία και στο αμφιθέατρο του Υπουργείου Παιδείας… Γνωστές ιστορίες.
Τι  χρονιά κι αυτή! Και τι θα μπορούσε να πει ένας εκπαιδευτικός και συνδικαλιστής που η συγκυρία του επιφύλαξε να αναλάβει την ηγεσία ενός από τα μεγαλύτερα και δυναμικότερα συνδικάτα της χώρας, και συγχρόνως να είναι και ο ίδιος που ετίθετο σε διαθεσιμότητα. Τίποτα παραπάνω από το να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και να μη λυγίσει. Αυτό που λέγαμε και μεταξύ μας, αλλά και διατρανώναμε ως σύνθημα όλη τη σχολική χρονιά που ακολούθησε:
«Όρκο τιμής να μη λυγίσω,
αν οι συνάδελφοί μου δεν γυρίσουν πίσω».

Ξεκίνησα κάπως ανορθόδοξα, από την τελευταία χρονιά, για να αφηγηθώ, μέσα από κείμενα και δημοσιεύματα στον τύπο τη συνεχιζόμενη περιπέτεια της δευτεροβάθμιας Τεχνικής-Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Και η αφήγησή μου αυτή καλύπτει σχεδόν μια δεκαετία. Από το 2004, που εκδόθηκε το προηγούμενο βιβλίο μου «1997 και εφτά-η μεγάλη περιπέτεια της ΤΕΕ», μέχρι το 2014. Και ήταν αναπόφευκτο να χρησιμοποιήσω το τέλος αυτής της δεκαετίας ως αφετηρία της αφήγησής μου, γιατί η χρονιά αυτή μας σημάδεψε ως εκπαιδευτικούς, ως συνδικαλιστές αλλά και ως ανθρώπους. Έκανε πολλούς συναδέλφους να ξαναδούν με άλλα μάτια τη ζωή τους. Να αναθεωρήσουν πράγματα και αξίες. Να  πονέσουν πολύ. Και, από την άλλη, να ανακαλύψουμε για μια ακόμη φορά τη συλλογικότητα και τον αγώνα. Να νιώσουμε περήφανοι και δυνατοί απέναντι σε αυτούς που μας «κλάδεψαν» με τις υπογραφές τους. Και οι μαθητές και οι μαθήτριές μας δίπλα μας, μαζί στις διεκδικήσεις: Να επανέλθουν τομείς και ειδικότητες  στα σχολεία. Να γυρίσουν πίσω οι εκπαιδευτικοί. 
Θα γίνει παιδιά, και θα είναι «ντάλα μεσημέρι».

ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙ……

Από τον πρόλογο του βιβλίου του Θέμη Κοτσιφάκη, «Από το ’04 στο ’14.
Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση: διαθέσιμη για διάλυση», 2015

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΕΣΤΗΣΑΝ
 ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ 

Θέμης Κοτσιφάκης,
Εκπαιδευτικός



Πέμπτη 14 Ιουνίου 2018

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΤΕΛΟΣ Η ΤΙΜΩΡΗΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΤΕΛΟΣ Η ΤΙΜΩΡΗΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
(Περίληψη του άρθρου δημοσιεύτηκε στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ 14-6-18)

Με έντονο τρόπο και επαναλαμβανόμενες στο περιεχόμενο παρεμβάσεις οι εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στη βουλή κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για τις υποστηρικτικές δομές δήλωναν ότι στο ΠΔ 152/13 που καταργήθηκε  δεν υπάρχει πουθενά αναφορά για απολύσεις εκπαιδευτικών.
Απέκρυψαν όμως ότι συνδεόταν απόλυτα και άμεσα με ένα σκληρά νεοφιλελεύθερο νομοθετικό πλαίσιο που οδηγούσε στη μισθολογική καθήλωση των εκπαιδευτικών, τον υποβιβασμό βαθμού και εν τέλει την απόλυσή τους!
Συγκεκριμένα:   
1.      Το ΠΔ 152 που καταργήθηκε, στο άρθρ. 16, παρ. 4 αναφέρει: «Οι εκπαιδευτικοί που χαρακτηρίζονται ελλιπείς σε περισσότερα του ενός κριτήρια σε μία εκ των κατηγοριών χαρακτηρίζονται συνολικά ελλιπείς, ασχέτως συνολικής βαθμολογίας.»!! Στην επόμενη παρ. 5 του ιδίου άρθρου το ΠΔ συνδέεται με την παράγραφο 4 του άρθρου 8 του ν. 4024/2011, που αναφέρει ότι «…οι υπάλληλοι που περιλαμβάνονται σε πίνακα μη προακτέων στερούνται του δικαιώματος για προαγωγή για τα επόμενα δύο έτη».
2.      Ο ν. 3528/2007, γνωστός και ως δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας στο άρθρο 95 αναφέρει: «Υπάλληλος, ο οποίος εγγράφεται σε δύο διαδοχικούς πίνακες μη προακτέων στον ίδιο βαθμό, παραπέμπεται μέσα σε δύο (2) μήνες από την κύρωση του οικείου πίνακα υποχρεωτικώς προς κρίση στο υπηρεσιακό συμβούλιο, το οποίο, με αιτιολογημένη απόφαση του και μετά από προηγούμενη κλήση αυτού για να παράσχει εγγράφως ή προφορικώς τις αναγκαίες διευκρινίσεις, μπορεί να τον απολύσει ή να τον υποβιβάσει κατά έναν βαθμό
3.      Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ν. 4024/2011 για το μισθολόγιο-βαθμολόγιο στο δημόσιο που ίσχυε για τους εκπαιδευτικούς και καταργήθηκε το 2015 συνέδεε την αξιολόγηση με τη μισθολογική και τη βαθμολογική προαγωγή.
4.      Όμως δεν αρκούσε κάποιος να αξιολογηθεί ικανός για να προαχθεί στον επόμενο βαθμό γιατί η αξιολόγηση έχει προκαθοριστεί: από όσους εκπαιδευτικούς «αξιολογηθούν» θετικά μόνο ένα ποσοστό θα περνούσε στον επόμενο βαθμό (το 100% από τον ΣΤ΄ στον Ε΄ βαθμό, το 90% από τον Ε΄ στον Δ΄,  το 80% από τον Δ΄ στον Γ΄, το 70% από τον Γ΄ στον Β΄, το 30% από τον Β΄ στον Α΄, νόμος 4024/11, άρθρο 7 παρ. 6).  Άρα θα έπρεπε να είναι «περισσότερο ικανός» από τον συνάδελφο του. Μάλιστα στο άρθρο 7 παρ. 6 του ίδιου νόμου αναφερόταν ότι «Με κοινή απόφαση των Υπουργών Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και Οικονομικών, η οποία εκδίδεται μετά από εκτίμηση τόσο των υπηρεσιακών αναγκών όσο και των δημοσιονομικών δυνατοτήτων τουλάχιστον ανά διετία, τα προαναφερόμενα ποσοστά μπορούν να καθορίζονται χαμηλότερα…». Δηλαδή, αν τα δημοσιονομικά της χώρας δεν πήγαιναν καλά, που δεν πήγαιναν, τότε λιγότεροι εκπαιδευτικοί θα προβιβάζονταν στον επόμενο βαθμό και άρα περισσότεροι θα καθηλώνονταν  μισθολογικά!

Επομένως, το ΠΔ 152/13 ήταν ένα μέρος του νομοθετικού πλαισίου, μέσω του οποίου και με βάση την ατομική αξιολόγηση ο εκπαιδευτικός θα οδηγούνταν σε μισθολογική και βαθμολογική καθήλωση, υποβιβασμό και απόλυση.

Επίσης οι εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ξεχνούν να μιλήσουν για την περίοδο 2013-2014, σαν να μην υπήρξε ποτέ το κλίμα φόβου στα σχολεία αποτέλεσμα του συνολικού τιμωρητικού νομοθετικού πλαισίου που δημιούργησε τις 2500 διαθεσιμότητες εκπαιδευτικών της επαγγελματικής εκπαίδευσης και οδήγησε στο κλείσιμο 102 ΕΠΑΣ και 4 τομέων και 15 ειδικοτήτων των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, τις διαθεσιμότητες των 2000 σχολικών φυλάκων και των 1000 διοικητικών των πανεπιστημίων, τις πάνω από 4000 υποχρεωτικές μετατάξεις καθηγητών ειδικοτήτων από την δευτεροβάθμια στην πρωτοβάθμια με παράνομες μάλιστα διαδικασίες εξπρές, την πολιτική επιστράτευση των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας προκειμένου να μην αποφασίσουν απεργία λόγω της αύξησης του διδακτικού τους ωραρίου, τις υποχρεωτικές αργίες κ.λπ. Και όλα αυτά εξελίσσονταν σε ένα τοπίο ζοφερό για την εκπαίδευση και τον εκπαιδευτικό: ήδη από το 2011 είχαμε 2000 καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, μείωση των κρατικών δαπανών για την παιδεία κατά 35% (2009-2014), μεταφορά της εποπτείας των ιδιωτικών σχολείων στο υπουργείο εμπορίου, επιβολή ενός έντονα προσανατολισμένου προς τις εξετάσεις γυμνάσιο και λύκειο κ.ά.

Αυτό λοιπόν ήταν το τοπίο στον εκπαιδευτικό χώρο το 2015 όταν έγινε η πολιτική αλλαγή. Και οι εκπαιδευτικοί, δυστυχώς για  τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, δεν ξεχνούν.
Με το νέο νόμο που ψηφίστηκε στη βουλή για τις υποστηρικτικές δομές εκπαίδευσης καταργήθηκε η τιμωρητική ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών (ΠΔ152/13) αλλά και όλο το μέρος του νομοθετικού πλαισίου που αναφέρονταν σε αυτή καθώς και στην εξωτερική κατηγοριοποίηση των  σχολείων (ν. 3848/10, ν. 4142/13, ν. 3679/10), όπως και ο νόμος  ν.4024/11 που έχει ήδη καταργηθεί από 2015.
Αντί αυτών καθιερώνεται ο συλλογικός προγραμματισμός και η ανατροφοδοτική αποτίμηση από το σύλλογο διδασκόντων, αξιοποιώντας τα πορίσματα των συνεδρίων της ΟΛΜΕ (8ο συνέδριο) και της ΔΟΕ (12ο εκπ. συνέδριο) και η αξιολόγηση των στελεχών της εκπαίδευσης, που θα παίζει ρόλο στην επιλογή τους, με ταυτόχρονη αξιολόγηση από «τα κάτω» που καθιερώνεται για πρώτη φορά, όπως και το όριο των δύο θητειών στην ίδια θέση στελέχους. Παράλληλα καθιερώνεται  ένα σύνολο υποστηρικτικών δομών για την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση βασισμένο στη συλλογικότητα και τη διεπιστημονικότητα, την ενίσχυση της παιδαγωγική αυτονομία και της δημιουργικότητας των εκπαιδευτικών. 

Υ.Γ. Υπενθυμίζω πως άρχιζε η επιστολή προς τους εκπαιδευτικούς της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ (8/10/14) που καλούσε σε απεργία – αποχή από την αξιολόγηση.
«Με αποφάσεις των συλλογικών μας οργάνων προχωρούμε στην προκήρυξη Απεργίας –Αποχής από όλες τις διαδικασίες υλοποίησης της ατομικής αξιολόγησης (ΠΔ 152/13) των εκπαιδευτικών, αλλά και της αυτοαξιολόγησης – αξιολόγησης της σχολικής μονάδας, όπως και κάθε διαδικασίας αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου που πραγματοποιείται σε υλοποίηση του σχετικού νομοθετικού πλαισίου (ν. 4024/11, ν. 4142/13, ΠΔ 152/13, ν. 3848/10, ν. 3679/10)». http://olme-attik.att.sch.gr/new/?p=8440






Τετάρτη 11 Απριλίου 2018

Η πολιτική του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων για τα Επαγγελματικά Λύκεια (2015-18)



Για τη σημερινή ηγεσία του η Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση (ΕΕΚ) αποτελεί σημαντική προτεραιότητα, γεγονός που αποδεικνύεται από το σύνολο των αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που έχουμε δρομολογήσει για την ουσιαστική της αναβάθμιση. Οι αλλαγές αυτές ήταν απαραίτητες ώστε να αναθεωρηθούν ριζικά οι εκπαιδευτικές πολιτικές του παρελθόντος, που είχαν οδηγήσει σε σταδιακή απαξίωση την ΕΕΚ.

Α. ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΡΓΗΜΕΝΩΝ ΤΟΜΕΩΝ ΚΑΙ ΕΔΙΚΟΤΗΤΩΝ

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η απόφαση (2013) που οδήγησε στη διαθεσιμότητα χιλιάδες εκπαιδευτικούς των ΕΠΑΛ, αποδυναμώνοντας το ανθρώπινο δυναμικό τους και στερώντας από τους μαθητές/-τριες την πρόσβαση σε ποιοτικά αναβαθμισμένη παιδεία. Με σεβασμό, λοιπόν, στο ανθρώπινο δυναμικό το Υπουργείο:
α) επανέφερε τους 2500 εκπαιδευτικούς της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης που ήταν σε καθεστώς διαθεσιμότητας – απόλυσης,
β) επαναλειτούργησε όλες τις καταργημένες ειδικότητες και τομείς στα ΕΠΑΛ και
γ) άλλαξε τους σχεδιασμούς των προηγούμενων κυβερνήσεων να οδηγήσουν τους νέους μας στην πρόωρη κατάρτιση από την ηλικία των 15 ετών, καταργώντας την αποτυχημένη εκπαιδευτικά δομή των ΣΕΚ με τις οποίες προβλέπονταν πρόωρη κατάρτιση μετά το γυμνάσιο και μαθητεία ανηλίκων μαθητών.

Β. ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ

Παράλληλα, εντός του 2016 ολοκληρώθηκε ένας λεπτομερής Στρατηγικός Σχεδιασμός για την ΕΕΚ και τη Μαθητεία, με στόχο να επιτευχθεί η ποιοτική αναβάθμιση της ΕΕΚ ώστε να συναντά την αποδοχή γονέων, μαθητών/τριών, εκπαιδευτικών αλλά και της ευρύτερης κοινωνίας. Ο σχεδιασμός αυτός βασίζεται στην ολιστική θεώρηση ολόκληρου του συστήματος της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, στην αναγνώριση και ενίσχυση του κοινωνικού ρόλου της, με τον περιορισμό των κοινωνικών ανισοτήτων, στην ανάγκη συνεχούς εναρμόνισής της με τις απαιτήσεις της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, στην ανάγκη παροχής ποιοτικής εκπαίδευσης στους μαθητές και στις μαθήτριες που την επιλέγουν, στην ανάγκη παροχής ασφαλών επαγγελματικών διεξόδων στους αποφοίτους της, στην εμπέδωση εργασιακής ασφάλειας και στη διαμόρφωση ενός ρεαλιστικού οράματος για τους εκπαιδευτικούς.
Στόχος μας είναι η ΕΕΚ να καταστεί από μια επιλογή ανάγκης, όπως ίσχυε μέχρι σήμερα, σε μια συνειδητή επιλογή για τους μαθητές/τριες και τους νέους κι ως προς αυτό καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια.
Με συντονισμένες προσπάθειες του Υπουργείου Παιδείας το 2016, εξασφαλίστηκε η αναγκαία χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ για την υλοποίηση της μαθητείας, αλλά πρωτίστως για τη συνολική αναβάθμιση της ΕΕΚ, όπως αναφέρεται αναλυτικά παραπάνω.

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018

ETUCE 2014 ViennaSpecialConference Part1

ETUCE ViennaSpecialConference 2014 Part6

The Voice of Teachers in Europe: Background Video for the ETUCE Conferen...

ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ETUCE ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ