Η εκπαιδευτική αριστερά μπροστά στο 15ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ

Κάλεσμα για Πολιτικό Συνέδριο

Το 15^ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ διεξάγεται σε μια περίοδο που η συντριπτική πλειονότητα του λαού υφίσταται την πιο ραγδαία και πρωτοφανή επίθεση σε όλα τα επίπεδα της ζωής του.

Με την απόλυτη συνευθύνη και συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και χωρίς καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση, οι πρωτοφανείς για την αγριότητά τους νεοφιλελεύθερες συνταγές της Τρόικας και των δανειστών οδηγούν τη χώρα μας, τους εργαζόμενους και τον ελληνικό λαό σε μια μόνιμη φτωχοποίηση χωρίς επιστροφή.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ένα χρόνο μετά το Μνημόνιο, που έριξε την οικονομία σε βαθιά ύφεση, εκτόξευσε την ανεργία και τον πληθωρισμό σε δυσβάσταχτα ποσοστά, ικανοποίησε όλα τα αιτήματα του ΣΕΒ και των τραπεζιτών, τσακίζοντας μισθούς, συντάξεις και συλλογικές συμβάσεις, χρησιμοποιεί σήμερα ακριβώς το ίδιο, ψευδεπίγραφο, ωμά εκβιαστικό δίλημμα: Νέο Μνημόνιο ή έξοδος από το Ευρώ και χρεοκοπία.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά, μας λένε ότι οι θυσίες που μας επέβαλαν έχουν πάει χαμένες. Μας λένε ξανά ότι η χώρα μας είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και ότι απαιτούνται  νέα τοκογλυφικά δάνεια από το Δ.Ν.Τ. και την Ε.Ε. με αντάλλαγμα την εφαρμογή νέων, ακόμη πιο σκληρών μέτρων λιτότητας αλλά και το ξεπούλημα της περιουσίας του ελληνικού λαού και την ιδιωτικοποίηση του συνόλου των δημόσιων επιχειρήσεων της χώρας.

Μέσα από αυτό το πρίσμα οφείλουμε να προσεγγίσουμε και τα τεκταινόμενα στο χώρο της εκπαίδευσης καθώς και να προσδιορίσουμε τη στάση μας στο άμεσο διάστημα. Συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολικών μονάδων, «νέο σχολείο» και «νέο Λύκειο»,οικονομική ασφυξία των σχολείων και μετακύλιση του κόστους σε γονείς, αξιολόγηση – χειραγώγηση εκπαιδευτικών, αυτοαξιολόγηση - κατηγοριοποίηση σχολείων και είσοδος χορηγών, υπερεξουσίες  των νέων Διευθυντών και αλλαγές συγκεντρωτικού χαρακτήρα στη διοικητική δομή, εργασιακές σχέσεις και μισθοί, νομοσχέδιο για τεχνική εκπαίδευση, αποτελούν τμήματα της κυβερνητικής εκπαιδευτικής πολιτικής που συντίθενται στο γενικότερο τίτλο   «Η Διάλυση της Δημόσιας Παιδείας και μετατροπή της σε Χρηστική και Αγοραία Εκπαίδευση».

Η ομοβροντία αυτή στο χώρο της εκπαίδευσης, έχει πολλά στοιχεία από το παρελθόν. Από την δεκαετία ’90 οι κυρίαρχες δυνάμεις έχουν θέσει σαν στόχο το νέο σχολείο των δεξιοτήτων, το νεοφιλελεύθερο σχολείο με τον πειθαρχημένο – λοβοτομημένο κοινωνικά μαθητή, τον γονέα πελάτη, τον κατακερματισμένο εκπαιδευτικό manager και παιδονόμο. Και στους νόμους Αρσένη υπήρχαν πολλά στοιχεία. Και αργότερα. Η διαφορά με το σήμερα είναι ότι τώρα εφαρμόζονται.

Το μνημόνιο και το πολιτικό καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» που το συνοδεύει διευκολύνει την ολοκληρωτική ισοπέδωση του δημόσιου σχολείου.

Συναδέλφισσες,/συνάδελφοι,

Τα πλαστά διλήμματα, η συναίνεση και η σωτηρία της πατρίδας, που προπαγανδίζει η κυβέρνηση, δεν μπορούν να αποπροσανατολίσουν κανέναν από τις καταστροφικές συνέπειες της κυβερνητικής μνημονιακής πολιτικής.

Η απόγνωση και η οργή του κόσμου εκφράζονται σήμερα στους αγώνες των εργαζομένων και στις πλατείες της χώρας. Εκφράζονται με ένα τρόπο πολύμορφο, αυθόρμητο, ορμητικό, νεανικό και ακηδεμόνευτο. Η λαϊκή αυτή κινητοποίηση παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Ο αγώνας των εργαζομένων, των πολιτών, μπορεί και πρέπει να δώσει λύσεις. Να δώσει λύσεις διεξόδου από την κρίση σε προοδευτική κατεύθυνση.

Οι λαϊκές κινητοποιήσεις στις πλατείες όχι μόνο δεν υποκαθιστούν, αλλά αντίθετα επιβάλλουν την ανάγκη για συστηματική οργάνωση μεγάλων σε μαζικότητα, ένταση και διάρκεια συνδικαλιστικών και κοινωνικών αγώνων με συγκεκριμένους στόχους και αιτήματα.

Δεν αναιρούν αλλά αντίθετα μπορούν να ενισχύσουν την πολιτική, οικονομική και κοινωνική σημασία των απεργιακών αγώνων και των αγωνιστικών διεκδικήσεων για την υπεράσπιση των κοινωνικών αγαθών της παιδείας, της υγείας, της ενέργειας, του νερού και των συγκοινωνιών, για αξιοπρεπείς μισθούς, για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, για θεμελιώδη ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, για την απεμπλοκή της χώρας από την καταστροφική μέγγενη της κυβέρνησης, της Τρόικας και των δανειστών, για την επιβολή δημοκρατικών προοδευτικών λύσεων, για μια οικονομία και κοινωνία πιο δίκαιη, πιο ισότιμη, πιο ελεύθερη και δημοκρατική.

Συνάδελφοι/συναδέλφισσες,

Σε λίγες μέρες (24-28 Ιούνη) θα πραγματοποιηθεί το 15^ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ. Στη σημερινή συγκυρία πρέπει να είναι ένα πολιτικό συνέδριο στο οποίο να δώσουμε τη μάχη των πολιτικών αποφάσεων με κύριο και βασικό στόχο-απόφαση την ανατροπή της πολιτικής του Μνημονίου και την ανατροπή των εκφραστών της δηλαδή της κυβέρνησης και της τρόικας. Αυτό που έχει νόημα και αποτελεί προϋπόθεση αυτή την περίοδο, είναι μια απόφαση πολιτικών θέσεων και προσανατολισμού: για το μνημόνιο, το χρέος, το σύμφωνο για το Ευρώ, το πολιτικό σύστημα του δικομματισμού, που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία και που στηρίζει αυτές τις επιλογές.

Οι εκλογές των αντιπροσώπων για το 15^ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ που έγιναν το προηγούμενο διάστημα αναδεικνύουν την Εκπαιδευτική Αριστερά πρώτη και ισχυροποιημένη δύναμη στο χώρο των εκπαιδευτικών της δημόσιας Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Ο συνολικός αριθμός των αντιπροσώπων που εξελέγησαν από τα ενωτικά Αριστερά ψηφοδέλτια, τις Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις, την ΕΣΑΚ-ΔΕΕ, τις Αγωνιστικές Παρεμβάσεις, Συσπειρώσεις, Αγωνιστικές Κινήσεις, καθώς και τα ψηφοδέλτια ανένταχτων αριστερών καθηγητών ανέρχεται στο 47% του συνόλου των εκλεγέντων αντιπροσώπων. Από την άλλη πλευρά, οι δύο παρατάξεις που πρόσκεινται στις δυνάμεις του δικομματισμού (ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ) καταγράφουν μείωση των αντιπροσώπων τους κατά 10% περίπου.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους, παρατάξεις, συλλογικότητες που έχουν ανάλογους προβληματισμούς και αναγνωρίζουν το χρέος της εκπαιδευτικής αριστεράς μπροστά στη νέα τάξη πραγμάτων να προωθήσουμε το διάστημα μέχρι το Συνέδριο και στη διάρκειά του την παραπάνω αντίληψη, που συνοψίζεται στα εξής κομβικά σημεία:

1)      Πολιτικό συνέδριο  με προσανατολισμό για πολιτική απόφαση που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εποχής.

2)      Κάλεσμα ενότητας του κλάδου και πορεία σύγκρουσης με το Μνημόνιο και τους πολιτικούς εκφραστές του.

3)      Το δρόμο να τον δείξει η εκπαιδευτική αριστερά και οι αγωνιστές συνδικαλιστές. Κοινή κάθοδο στις εκλογές του Συνεδρίου για την ανάδειξη του νέου ΔΣ της ΟΛΜΕ, που να επιβεβαιώνει την ουσιαστική συμπόρευση των αγωνιστικών δυνάμεων τα δύο τελευταία χρόνια. Με στόχο τη ριζική ανατροπή των συσχετισμών στο ΔΣ της ΟΛΜΕ.

4)      Ενδυνάμωση της αγωνιστικής και αποτελεσματικής δράσης της ΟΛΜΕ. Στόχος ένα εκπαιδευτικό κίνημα, κομμάτι ενός μαζικού λαϊκού κινήματος για την πολιτική, οικονομική, και κοινωνική διέξοδο του τόπου, προς όφελος των εργαζομένων.

5)      Συμπαράταξη και συντονισμό με όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία και ομοσπονδίες του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, αλλά και με τα νέα κινήματα που αναπτύσσονται σήμερα με στόχο την πλατιά ενωτική δράση για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις

Αθήνα, 16-6-2011