22 Ιουλίου 2013: Ξεκινά το 8μηνο της διαθεσιμότητας για 2.500 εκπαιδευτικούς και περίπου ισάριθμους σχολικούς φύλακες. Παράλληλα καταργούνται τρεις σημαντικοί τομείς με πολλές και σημαντικές ειδικότητες της επαγγελματικής εκπαίδευσης. Γύρω στους 23.000 μαθητές χάνουν τον εκπαιδευτικό και τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό. Εκατοντάδες εργαστήρια τίθενται σε αχρηστία. Οι πιο μαζικοί τομείς και ειδικότητες παραδίνονται βορά στον ιδιωτικό τομέα. Το δημόσιο σχολείο δέχεται ένα πολλαπλό τρομοκρατικό κτύπημα. Την ευθύνη για το κτύπημα αυτό αναλαμβάνουν η κυβέρνηση, η τρόικα και οι 153 κυβερνητικοί βουλευτές που ψήφισαν το ν.4172/13.
23 Μαρτίου 2014: Η κυβέρνηση προχωρά στις πρώτες απολύσεις μόνιμων δημόσιων υπαλλήλων μετά από 100 χρόνια.


Τι επιδιώκουν με αυτή την πολιτική. Μήπως τον εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα; Μήπως τη βελτίωση της εκπαίδευσης;
Ο κυνικός τρόπος με τον οποίο απαντούσε ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης, στην τελευταία συνάντηση με αντιπροσωπεία της ΟΛΜΕ και των εκπαιδευτικών σε διαθεσιμότητα σε κάθε μας ερώτηση ήταν αποκαλυπτικός:
- Γιατί καταργήθηκαν τρεις από τους σημαντικότερους τομείς και πολλές ειδικότητες της επαγγελματικής εκπαίδευσης;
- Γιατί απολύονται εκπαιδευτικοί που κάλυπταν πραγματικές ανάγκες των σχολείων μας;
- Γιατί στέλνονται στην ανεργία εργαζόμενοι με εμπειρία, αυξημένα προσόντα, παιδαγωγική επιμόρφωση, διπλά πτυχία και μεταπτυχιακά;
- Γιατί ονοματίζετε εξορθολογισμό το να στέλνετε εκπαιδευτικούς με προσόντα σε άσχετες με αυτά θέσεις;
- Γιατί διαλύετε τη ζωή των ίδιων και των οικογενειών τους χωρίς αιτία;
- Γιατί οι μαθητές μας ολόκληρη τη χρονιά δεν είχαν καθηγητή, ακόμα και στα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα;
- Γιατί χιλιάδες μαθητές δεν βρήκαν τις ειδικότητες που ήθελαν να σπουδάσουν;
Σε αυτά και σε δεκάδες άλλα ερωτήματα που τέθηκαν μία η απάντηση του Υπουργού:
"ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΡΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΧΩΡΑ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΊΝΟΥΝ 15.000 ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ. ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΚΑΙΟΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΛΥΘΟΥΝ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ".
Οκτώ μήνες τώρα οι εκπαιδευτικοί είναι στους δρόμους. Με πάθος, οργή και φαντασία αναπτύσσουν σε όλη τη χώρα πολύμορφες κινητοποιήσεις. Για πρώτη φορά έχουμε συλλαλητήρια εκπαιδευτικών μέσα στο καλοκαίρι. Στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα, στο Ηράκλειο, στην Αλεξανδρούπολη, σε όλη τη χώρα. Οργανώνονται ενημερώσεις των πολιτών γι' αυτά που συμβαίνουν. Αναπτύσσονται παρεμβάσεις στα πολιτιστικά δρώμενα του καλοκαιριού. Η χρονιά ξεκινά με τη μεγάλη απεργία της ΟΛΜΕ. Τα προβλήματα της εκπαίδευσης, το κλείσιμο σχολείων, η μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών και οι διαθεσιμότητες, η διάλυση της τεχνικής – επαγγελματικής εκπαίδευσης, η εργασιακή εξαθλίωση των εκπαιδευτικών, ο νέος νόμος για το λύκειο, την ΤΕΕ και την κατάρτιση είναι μερικά από τα αιτήματα της απεργίας. Η απεργία αυτή κινητοποίησε ισχυρές δυνάμεις του κλάδου των εκπαιδευτικών, ανέδειξε στην κοινωνία τα σοβαρά προβλήματα της εκπαίδευσης και τις καταστροφικές συνέπειες της μνημονιακής πολιτικής στο δημόσιο σχολείο.
Το τελευταίο τρίμηνο εντάθηκαν οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών με αιχμή τις διαθεσιμότητες και τις επερχόμενες απολύσεις. Οι κινητοποιήσεις εμπλουτίζονται με νέες μορφές αγώνα. Οι επιτροπές αγώνα και τα συντονιστικά των εκπαιδευτικών που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα αναπτύσσουν μια σημαντική δράση σε συνεργασία με τις τοπικές ΕΛΜΕ και την ΟΛΜΕ. Σημαντικό στοιχείο της δράσης μας οι κοινές περιοδείες των επιτροπών αυτών με τα ΔΣ των ΕΛΜΕ στα σχολεία. Οι τακτικές συνελεύσεις των εκπαιδευτικών που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα, η σύνδεση των συντονιστικών πανελλαδικά, η συμμετοχή τους στις διαδικασίες των πρωτοβάθμιων σωματείων δίνουν νέα ώθηση και νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά στην ανάπτυξη των αγώνων μας. Οι καταλήψεις πολιτικών γραφείων υπουργών της κυβέρνησης ανοίγουν το δρόμο της «κινηματικής διαπραγμάτευσης», με αντιπροσώπευση πάντα εναλλακτική και πλουραλιστική. Οι καταλήψεις και οι κινητοποιήσεις γύρω από ΕΠΑΛ, πέρα από τον αυτονόητο συμβολισμό τους, ενώνουν μαθητές και γονείς στο αίτημα ενάντια στη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις. Η πολιτικοποίηση των αιτημάτων μας είναι σημαντική βιωματική κατάκτηση όσων συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις. Έγκαιρα αυτά συνδέονται με το γενικό αίτημά μας για την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ.
Η Ομοσπονδία δεν «φοβήθηκε» να ανοιχτεί στη βάση των εκπαιδευτικών και στους ίδιους τους συναδέλφους οι οποίοι ζούσαν το «πρόβλημα» της διαθεσιμότητας. Αυτή είναι η κινητήρια δύναμη αυτού του αγώνα. Και είναι ένα από σημαντικά διδάγματα αυτού του αγώνα: Να εμπιστεύεσαι τον κόσμο που αγωνίζεται. Χωρίς δογματισμό και προκάτ θεωρίες. Πολλές αποφάσεις μας τροποποιήθηκαν όταν οι ανάγκες των κινητοποιήσεων το απαιτούσαν.
Όμως δεν κάνουμε τώρα απολογισμό του αγώνα. Γιατί ο αγώνας μας συνεχίζεται. Το εκπαιδευτικό κίνημα δεν αποδέχεται τις αντισυνταγματικές και παράνομες ουσιαστικά απολύσεις. Θα εντείνουμε τη δράση μας για την ακύρωσή τους με κάθε μέσο. Ο στόχος να επαναλειτουργήσουν όλοι οι τομείς και οι ειδικότητες που καταργήθηκαν από την δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση και να επιτρέψουν όλοι οι εκπαιδευτικοί σε αυτές είναι αδιαπραγμάτευτος. Είμαστε σίγουροι πως με τον ανυποχώρητο αγώνα μας θα το πετύχουμε. Αγωνιζόμαστε για ένα δημοκρατικό δημόσιο και δωρεάν σχολείο που δεν θα αποκλείει κανένα παιδί. Η ανατροπή είναι κοντά. Με τους εργαζόμενους πάντα στους δρόμους του αγώνα.
Αθήνα, 25/3/14
 * Ο Κοτσιφάκης Θέμης είναι πρόεδρος του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ
Από το ένθετο της Κυριακάτικης ΑΥΓΗΣ Παιδεία και κοινωνία